JETHRO TULL

Zo horen we bijna twintig jaar niets en zo kan het zomaar gebeuren dat Curious Ruminant al weer de derde plaat in drie jaar is van Jethro Tull. En hoewel de meningen verdeeld zijn of we hier opnieuw met een Ian Anderson solo-project te maken hebben of dat het juist een volwaardige bandplaat is; het is fijn dat er weer regelmatig werk verschijnt van Anderson en zijn kompanen. Om dan gelijk ook maar een spoiler te geven: Curious Ruminant bevindt zich niet in de heavy rock Tull-categorie, maar leunt veel meer op het latere werk. Zo, dan hebben we dat ook maar gehad. Curious Ruminant opent met Puppet And The Puppet Master en je hebt direct door dat je met Jethro Tull te maken hebt: niet de geijkte standaard vierkwartsmaat en vooral ook veel fraai fluitwerk. Dat geldt eveneens voor het met mooi gitaarwerk gelardeerde titelnummer. Het vooruitgeschoven en swingende The Tipu House is symbolisch voor de afwisseling die in de plaat te vinden is. Stygian Hand laat het typische folkie geluid horen, waar we in het verleden ook regelmatig mee verblijd werden. Het meest opvallende nummer is Drink From The Well. Niet alleen vanwege de lengte, het duurt bijna zeventien minuten, maar ook vanwege de fraaie opbouw en de boodschap van verdraagzaamheid, die in de tekst gegeven wordt. Het wordt gevolgd door het afsluitende, bespiegelende Interim Sleep. Naast de fraaie muziek zijn zoals gebruikelijk ook de teksten van Anderson van hoog niveau. De 5.1- en Atmos-mix op de blu-ray zijn overigens gedaan door Bruce Soord van The Pineapple Thief. De afsluitende tekstregel ‘To board the onward train, another journey’, kan symbool staan voor deze plaat. Curious Ruminant is opnieuw een mooi album van Anderson c.s. geworden, waar veel plezier aan te beleven valt! (Hermen Dijkstra)