DESTROYER

Dan Bejar’s liefdeskindje mag inmiddels worden gezien als ware indie-cult. Nooit zal hij eens hetzelfde doen, daarmee mogelijk zijn eigen graf gravend als het gaat om commercieel succes. Maar wat een onwaarschijnlijk mooie discografie komt eruit voort. De rode draad is zijn ongewone stemgeluid, dat een midden houdt tussen het peinzende gebrabbel van de grootste folk-dichters (en volksdichters) en de gebroken stembanden van een oud soulzanger. Muzikaal kent Bejar geen grenzen, dus wil ik het ook niet labelen. Om toch iets van een idee te geven: Cataract Time heeft de meditatieve doch eigenaardige kracht van een Yasuaki Shimizu (denk Umi No Ue Kara). Dit moet je gewoon ondergaan. (Stef Mul)