LUMINEERS

De Amerikaanse band The Lumineers brak alweer dertien jaar geleden door met het zeer aanstekelijke niemendalletje Ho Hey, dat afkomstig was van een aardig maar nog niet heel opzienbarend debuutalbum. Dat de band veel beter kon, was te horen op de albums die volgden. Albums als Cleopatra en III maakten van The Lumineers een hele grote band, zeker in de VS. Dat dit volkomen terecht was, is ook weer te horen op het nieuwe album van de band. Automatic laat horen dat The Lumineers zowel in muzikaal als in vocaal opzicht geweldige muziek maken en de songs van de band zijn van het soort dat vrijwel direct memorabel is. Automatic biedt volop ruimte aan de wat meer ingetogen en intieme kant van The Lumineers en dat is een kant waarin zanger Wesley Schultz makkelijk overtuigt met zijn mooie en zeer karakteristieke stem. Veel songs op het nieuwe album van de band hebben pianospel als basis, maar Automatic bevat ook wat voller ingekleurde songs met hier en daar een vleugje van The Beatles, die via de documentaire Get Back een belangrijke inspiratiebron waren voor het nieuwe album. Het klinkt onmiskenbaar als The Lumineers waardoor er misschien niet heel veel nieuws is te horen op Automatic, maar wat is het weer goed. (Erwin Zijleman)