CHALAMET, TIMOTHÉE

Van een biopic over de eerste artiestenjaren van Bob Dylan mag je verwachten dat de Dylanologen over elkaar heen vallen om de kleinste details op waarheidsgetrouwheid te bespreken, maar ondanks dat regisseur James Mangold zich enkele, overigens door hemzelf ook aangegeven, artistieke vrijheden permitteerde, is A Complete Unknown verrassend goed ontvangen. Zeker niet in de laatste plaats door de uitstekende vertolkingen van hoofdrolspelers Timothee Chalamet (Dylan), Edward Norton (Pete Seeger) en Monica Barbaro (Joan Baez). Verrassend, omdat al snel bleek dat er van de acteurs ook verwacht werd dat ze de zangpartijen voor hun rekening namen. De soundtrack wordt dan ook met name bevolkt door Chalamet’s vertolkingen, aangevuld met een enkele song van de andere twee en van Boyd Holbrook’s Johnny Cash rol. Chalamet valt verstandig genoeg nergens in de valkuil om van Dylans stem een pastiche te maken, en weet zowel zijn vroeg akoestische werk als zijn eerste elektrische nummers geloofwaardig en vol vuur te brengen. Het misverstand dat de echte Dylan niet zou kunnen zingen wordt juist gelogenstraft doordat Chalamet wegblijft van de unieke ironische knauw die het in andere handen dan die van Bob tot een parodie zouden maken. Edward Norton heeft hoorbaar plezier in zijn rol als hij de oude traditional Wimoweh vertolkt en Monica Barbaro heeft een verbluffende Joan Baez in huis, waarvoor je toch een behoorlijk bereik bij elkaar gespaard moet hebben. De film laat de mystiek rond Dylan intact, is zeker niet kritiekloos (You’re Kind Of An Asshole, Bob…), maar wel vooral een liefdevolle blik op een periode en een genie die wonderbaarlijk bij elkaar pasten. En de soundtrack doet ook daar uitstekend verslag van. (Jurgen Vreugdenhil)