WEEKND, THE

Met Hurry Up Tomorrow neemt Abel Tesfaye groots afscheid van zijn alter ego The Weeknd. Dit aangekondigde laatste album is een duister, zelfkritisch werk dat de tol van roem en zelfdestructie onderzoekt. Van de openingszin “All I have is my legacy” tot de laatste track, die subtiel teruggrijpt naar zijn beginjaren, voelt het als een cirkel die zich sluit. Muzikaal is het een veelzijdige plaat: van broeierige techno (São Paulo) tot bombastische synth-pop (Give Me Mercy) en diep melancholische ballads (The Abyss met Lana Del Rey). Thema’s als eenzaamheid, verslaving en een vermoeidheid door het artiestenbestaan domineren, met als dieptepunt de schreeuw "I CAN’T FUCKING SING." Met 22 tracks voelt het soms zwaarmoedig en langdradig, maar Tesfaye blijft boeien. Hurry Up Tomorrow is een passend afscheid: The Weeknd blijft gevangen in de nacht, maar Tesfaye lijkt klaar voor een nieuw begin. (Sanne den Toom)