SJ HOFFMAN

43 was ‘ie. Steven Borgerhoff. De Vlaming heeft lang zitten broeden op zijn eerste plaat en had een steuntje in de rug nodig van Mikey Rowe (Noel Gallagher) en Luuk Cox (o.a. Stromae). Zijn langverbeide debuut op het muziektoneel kreeg uiteindelijk in 2019 gestalte onder de alias SJ Hoffman. Geduld is een schone zaak, bleek maar weer eens. Want meteen bleek het hek van de dam. In de jaren erna volgden nog twee studioplaten, een samenwerking met Clairval en een soundtrack voor de Belgische wielerdocu Het Scheldepeloton, met diezelfde componist voor film en televisie. Filmisch is de muziek van Hoffman zeker, met op dit nieuwe album een hoofdrol voor de piano in plaats van de gitaar. Daarop blijkt hij minstens net zo bedreven, waarbij de intro’s en apotheose van nummers als Little Love en Afraid Of What You Might Find grenzen aan jazz. Hoffmans inmiddels herkenbare gecroon klinkt haast Waitsiaans op de dromerige woestenij van Same Old Storm. Gefluister, trompetgeschal en lichte oosterse timbres in een onheilspellende compositie die zelfs niet zou misstaan op het ECM label. Prachtplaat. (Stef Mul)