MF DOOM

Verhuld achter een Marvelesque masker, ging tot zijn ontijdige dood het grootste hiphop enigma schuil. Een man die de kunst zover boven de faam plaatste, dat hij liever meerdere alter ego’s schiep aleer hij met zijn eigen smoelwerk in de krant kwam. Soms ontweek hij de schijnwerpers zodanig, dat er pardoes iemand anders met zijn masker op het podium stond te rappen. Ongrijpbaar dus. We hebben het natuurlijk over Daniel Dumile (/ˈduːmɪleɪ/ DOO-mil-ay;), ofwel Viktor Vaughn, King Ghidra (of Geedorah?), Metal Fingers en een volledig voetbalelftal aan andere Zelfs. Maar hij zal voor altijd en eeuwig MF DOOM zijn.

Je zou een case kunnen maken dat MM..FOOD de laatste echte MF DOOM plaat was, en daarmee de enige echte opvolger van zijn alles herdefiniërende debuut Operation: Doomsday. Was dat nog onze kennismaking met de eerste echte Hiphop Villain zijn rauwe en emotionele oorsprongsverhaal, komt DOOM op deze LP zijn waarschuwende beloftes na: hij is klaar om al jullie rappers rauw te eten als ontbijt!

Last van specifieke voedselallegorieën? Dan laat je deze tweede gang beter gaan. Maar het album is zoveel meer dan gastronomische grapjes. MM..FOOD is een smorgasbord aan samples. Jingles van al lang vergeten TV-shows en dialogen uit oude superhelden tekenfilmseries; Playstationgeluiden en Les Baxter exotica; Blaxploitation en B-films; Frank Zappa en Sade. Zonder MF Doom was Cortex’ Troupeau Bleu nog altijd slechts een acquired taste for the few; nu is dat woordeloze zanglijntje en de jazzfunk synth groove van Huit Octobre 71 een maaltje voor de meute. Hij vuurt de samples soms bovendien sneller op je af dan fastfood en laat ze gepaard gaan met de nodige messcherpe teksten.

Doom was -en is- zijn tijd ver vooruit. Met Operation: Doomsday en MM..FOOD heeft hij (ten minste!) twee platen gemaakt die nog altijd op eenzame hoogte staan in de almanakken der hiphop. DRIE MICHELINSTERREN!

Nu met alternatieve cover en op prachtig gekleurd, marble vinyl!