VANWYCK

Na het conceptalbum The Epic Tale Of The Stranded Man brengt de Amsterdamse singer-songwriter Christien Oele, beter bekend als VanWyck haar vijfde album uit: Dust Chaser. Weliswaar geen heel verhaal zoals The Epic Tale maar dat wil niet zeggen dat het album niet een thema heeft want Dust Chaser handelt over bevrijding. Wie bekend is met het oeuvre van VanWyck, weet welke stijl er te verwachten valt. De prachtige dromerige maar indringende stem van Oele en een spaarzame, veelal akoestische begeleiding van gitaar, bas en drums, soms aangevuld met piano. Prachtige verhalende songteksten die vaak tot nadenken dwingen. Het thema van bevrijding komt in verschillende gedaanten terug op Dust Chaser. Zo handelt de live in de studio opgenomen Towards the Sun over het verlaten van een geliefde. Of zoals VanWijck zingt: I guess that you can say that we had our fun, but I think it’s time that I’m moving on. Het is één van de vele hoogtepunten op Dust Chaser. Wie eenmaal geraakt is door de stem van VanWijck, is liefhebber voor het leven. Die stem die zo door merg en been gaat, bijvoorbeeld op het prachtige Burning of Dawn of de naar de keel grijpende pianoballad Another To Do. De luisteraar voelt zelf de pijn bij de regels “Maybe that is working for you but it’s crushing my soul”. Dat wil niet zeggen dat alle nummers verdrietig zijn, integendeel. Zo klinkt Flowers in the Fields als een roadsong en het uptempo Jump In is aanstekelijk en misschien wel het hoogtepunt van het album. Ook het slotnummer My Deliverance klinkt vrolijk. Vanaf het debuutalbum An Average Woman maakt VanWijck albums die bovengemiddeld goed zijn en nooit teleurstellen. Dust Chaser doorbreekt dat patroon niet. Sterker nog: het album behoort bij ondergetekende meteen tot haar beste albums. (Ron Bulters)