HALF WAIF

Vanaf de eerste luttele seconden, de eerste pianoklanken, de ruimtelijke synths en meerstemmige zang, hoor je een bepaalde pijn. Een schrijnend persoonlijke pijn. En dat terwijl Nandi Rose (ook bekend van Pinegrove) eigenlijk van plan was het misantropische karakter van voorganger Mythopoetics achter zich te laten. Daarop besprak ze openlijk haar familie trauma's - in aanloop naar See You At The Maypole beleefde ze een trauma binnen haar eigen gezin. Haar eigen lichaam. Ze werd zwanger en verwachtte een ode te schrijven aan haar ongeboren kleintje, aan moederschap. Totdat ze op een stille ochtend wakker werd en ontdekte dat het leven in haar buik was opgehouden. Ze verloor haar kind en een stuk van wat een zekere toekomst leek. Dus schreef ze. Ze schreef dit album over het verlies van leven, van een droom, vertrouwen en hoop. En dat hoor je. Het is van voor naar achter een beklijvend werk vol gevoel, gesterkt door een harp hier, een viool en klarinet daar. Haar eigen stem schittert, samen met het Khorikos koor, dat soms bijna spookachtig uit de hoek komt. Zo nodigt Rose je uit om te dansen rondom de meiboom, zoals ze in oude Europese culturen deden. Ter ere van het leven, de lente en de vruchtbaarheid; ter ere van iedereen die ondanks verdriet iedere keer toch weet te groeien. Een plaat om bij stil te staan. (Stef Mul)