GREEP, GEORDIE

Het nieuwe solowerk van Geordie Greep, ex-frontman van black midi, klinkt ergens vertrouwd. Hoewel de formule van black midi rustte op atonaliteit en discomfort, is dit album muzikaal gezien wat traditioneler, met hier en daar zelfs een lekkere groove. Het resultaat is een eclectische mix van genres als jazz, avant-rock en post-punk, verrijkt met Latin percussie en Braziliaanse invloeden. Eigenlijk valt het niet in een hokje te plaatsen. Elk nummer heeft zijn eigen smaak, mede dankzij de vele samenwerkingen met verschillende muzikanten. Toch blijft één ding onveranderd: voor Geordie is ongemak onmisbaar om comfort te creëren. Soms gebeurt dat door muzikale keuzes, maar vaker via ongemakkelijke lyrics. Of je moet lachen of ‘cringen’ bij zijn personages, laat Greep aan de luisteraar over. Wat wel zeker is: dit album is weer een geniaal werk dat om herhaaldelijk luisteren gaat vragen. (Lotte Hurkens)