Recensie
Drie weken lang kampeerde het Gentse drietal Ramkot in Rancho De La Luna, om daar te werken aan een zeer waardige opvolger van het debuut In Between Borderlands, wat krap anderhalf jaar geleden de Gentse grondvesten deed schudden. Zij namen daar de plaat op onder bezielende begeleiding van de legendarische Alain Johannes (bekend als producer van Queens Of The Stone Age, bijvoorbeeld). De sound van openingstrack Nowhere To Go laat ook direct horen dat deze Belgen flink naar QOTSA hebben geluisterd, of in ieder geval naar The Way You Used To Do. Desalniettemin weet Ramkot hun invloeden perfect samen te voegen tot een typisch eigen geluid. Vraag me niet hoe, maar ze weten een bepaalde eenheid te vormen in een heel divers geheel, met afwisselend korte krakers (drie nummers halen de 2,5 minuten niet, waarbij Blame It On Yourself een straight-to-the-point rocker is van net iets meer dan 90 seconden) en epische lange trips, zoals het zes minuten durende Zeppelin, uiteraard ook een soort ode aan de giganten van weleer. Als je houdt van beuken als Royal Blood, psychen als King Gizzard, bluesen als Jack White, of wellicht gewoon wilt stoneren als Fu Manchu, voor iedereen heeft Ramkot het juiste bolletje ijs met een kenmerkende Ramkot rockdip on top. (Remco Moonen-Emmerink)
Tracks
Disc 1
1. Nowhere To Go
2. Blame It On Yourself
3. Hollow
4. Zeppelin
5. Claim To Fame
6. The Witness
7. I Think I've Gone Slowly Insane
8. Calm/Down/Supply/Again
9. Too Late
10. Rosa