SINEPHRO, NALA

Hartje corona werden we verrast door een album die ons alle handvatten gaf voor mindfulness en manifestatie. Nala Sinephro’s Space 1.8 kwam voor velen volledig uit het niets en haar meditatieve geluidslandschappen sloegen in als een Bom der Stilte. Er was zelfs even ouderwets sprake van een niet aan te slepen lp, die dan ook in één jaar meerdere herdrukken kreeg. Inmiddels lijken we verlost van het virus, maar is de wereld er alles behalve een rustigere plek op geworden. In die zin komt de opvolger van Space 1.8 even verrassend als gewenst binnenwaaien! Begint Continuum 1 nog echt als een jazzexercitie, neemt de plaat vanaf Continuum 2 een draai naar binnen. Uitgestrekte synths, open percussie en uitgerekte pianoklanken. Saxofoon en trompet delen mee in de ingetogen vreugde en zeker als de strijkers ineens aanzetten, kan de uittreding van ziel en geest beginnen. Nog een treetje verder terug; op Continuum 3 dronen strijkers, piano en harp schilderachtig door, alle vrijheid biedend aan een synth om te fladderen waar ‘ie wilt. En zo kan ik nog 7 continuums doorgaan, waarbij eenzelfde thema telkens verder evolueert. Deze kan gemakkelijk in een rijtje met Promises van Floating Points & Pharaoh Sanders. (Stef Mul)