Seu Jorge kreeg wereldwijd erkenning na zijn magische soundtrack voor Wes Anderson’s film The Life Aquatic, waarin hij op authentieke en akoestische wijze bekende nummers van David Bowie in het Portugees interpreteerde. In hetzelfde jaar bracht hij Cru uit, een album dat natuurlijk werd overschaduwd door zijn soundtrack, maar muzikaal minstens evenveel waardering verdient. Het is een divers album dat aanvoelt als twee losse delen. De eerste vijf nummers zijn groots en instrumentaal complexer en dragen een sfeer van tropicália en funk, waarbij hij gebruik maakt van een koor en experimenteert met instrumenten als de cuíca en de pandeiro's. De levendige straatbeeld van zijn geboortestad Rio wordt bijna tastbaar hierdoor. Het tweede deel voelt weer als een zoet, akoestisch ballades album, dat doet denken aan Wes Anderson’s soundtrack. Het album sluit af met het nummer ‘Eu sou Favela’ (Ik ben de Favela), dat beide delen van het album aan elkaar vermengt. Hierin kaart hij de tragische sociale omstandigheden van zijn geboorteplaats aan, verpakt in een zoet muzikaal jasje. (Jos Mauro Witteveen)