UNIFORM

Uit de ranzigste rioolputten van downtown New York walmt al een klein decennium een drekkerige damp metal die zich zonder genade nestelt in je poriën, aderen en organen. Een walm en galm die je zenuwuiteinden aanvalt en je overprikkeld achterlaat. Het grijpt je bij de keel en schudt je door elkaar, tot je laatste stuivers en onreine ideeën op de grond te pletter vallen. Het doet dat met de vernietigende kracht van de Amerikaanse wapenindustrie. De herrieschoppers van Uniform in een notendop. Zanger Michael Berdan klinkt nog altijd als een afgetrapte rottweiler, eindelijk bevrijd na jarenlang te zijn opgesloten in een te kleine kooi. De stuwende drums in hoogtepunt This Is Not A Prayer voeren een duivelse legermars aan. Het titelnummer slaat je 21 minuten (!) lang murw met log gitaargeweld. Voelt het bij jou de laatste tijd ook alsof de mensheid dan eindelijk voor zijn armageddon staat? Dan is dit je soundtrack. Beste metal plaat van het jaar. F***k it, I said it. (Stef Mul)