LUTALO

Dit is bedroompop, maar dan als je slaapt in je garage. De gitaren durven te gieren, zoals op een nummer als Oh Well. Wat daarentegen meteen opvalt, is hoe hij de gitaarmuur pareert met dromerige, melodieuze zang. Opener Summit Hill staat dan weer bol van lickjes en tegendraadse ritmes, alsof je luistert naar de math pop van Minus The Bear. Het moge duidelijk zijn: Lutalo laat zich én niet vangen in een kooitje, én maakt van ieder nummer een verdomd lekker post-pop-rock-indie-dream-pop traktatie. Een stiekem hoogtepuntje dit jaar! (Stef Mul)