Liedjes schrijven doen de vijf leden allemaal, zoals ook Sam Doores. Hij omschrijft de band en daarmee eigenlijk ook hun muziek voortreffelijk; The Deslondes is als de familieboerderij, een plek voor rondhangen met familie, grillen van burgers en samen muziek maken. Deze thuishaven verbindt de vrienden nu al zo'n vijftien jaar. Dit vierde album is wel het eerste met een verandering in de bezetting. Voor Cameron Snyder was het touren genoeg geweest en Howe Pearson, met wie Doores eerder in diverse projecten heeft samengewerkt, bleek de aangewezen persoon om die leegte te vullen. Opnieuw werd Roll It Out net als de andere albums met producer Andrija Tokic opgenomen, maar nu kozen The Deslondes duidelijk voor een ongedwongen sfeer zonder opsmuk. We horen muzikale klasse die aan The Band doet denken en een opvallend goede samenhang in de breedte. Er worden niet zomaar liedjes gespeeld, er wordt muziek gemaakt. Met scherpe tracks als I’ll Do It, Hold On Liza en het treinliedje Grand Junction is het album een hoogtepunt binnen de Americana van dit jaar. (Corné Ooijman)