Eefje de Visser staat voor een grote uitdaging. Een album uitbrengen na het briljante Bitterzoet uit 2020, welke onder meer door OOR, 3voor12, Buma Cultuur en het AD als plaat van het jaar werd bestempeld. Wegdroommuziek op z’n allerbest. Een stadse plaat vol elektronische elementen, met een sterk gevoel voor timing en de immer terugkerende drang naar weemoed en melancholie. We dansten richting ochtendgloren, op repetitieve beats en zware synths. Gaat Heimwee net zo magisch worden? Spoiler alert: ja. Eefje is de stem van het volk, waarbij ze op Heimwee zingt over vervlogen tijden, verlangen, twijfels en ouder worden. Op de mooie, speelse opener Hoe doe je dat, vraagt ze zich openlijk af hoe je in deze hectische tijd in balans blijft. Vlammen gaat erna over de symbolische betekenissen die vuur kan hebben. Een prachtig nummer over hoop, pijn, verlies en gedeeld verdriet. Gloeien is vervolgens klein en intiem. ‘In een verhaal dat hapert, herhaal het. Het vindt hopelijk een uitweg uit dit lijf’, zingt Eefje kwetsbaar. Het album is in evenwicht en kent geen zwakke plekken. Er zijn genoeg verrassende elementen, zoals een groovy baslijn op Weekenden en het meezingen van haar vader tijdens Uit Het Oog; een track met een geweldige opbouw. De twaalfkoppige plaat wordt afgesloten door titeltrack Heimwee. Over het gevoel dat je niet terug kunt. Over de balans tussen intimiteit en ademruimte. Over iets wat we ongetwijfeld allemaal herkennen. De tijd gaat snel en je bent constant bezig om het goed te doen. Eefje weet dat en neemt ons mee. Vijf sterren. (Jelle Teitsma)