SCHOOLBOY Q

Vol branie verkondigde Schoolboy Q dat zijn nieuwste plaat toch echt zijn beste is. Een boute uitspraak, zeker voor iemand wiens vorige plaat op zijn zachtst gezegd tegenviel. De rapper, die begon als lid van Kendrick Lamars Black Hippy crew, doorbrak met Oxymoron en met zijn tweede major label productie, Blank Face LP, geen modern hiphop-kunstwerk maakte, heeft zichzelf godzijdank opnieuw uitgevonden. Het toonaangevende platform Complex doopte zijn stijl al liefkozend om tot Dad Rap, hun manier om aan te tonen dat Q volwassen en vooral doordacht te werk is gegaan. De luxe van huiselijkheid als ultieme opschepperij - het is een verfrissend geluid in een genre dat soms een eendimensionaal verhaal wilt vertellen. Muzikaal klinkt Q avontuurlijker dan ooit. Al vanaf de psychedelische opener weet de luisteraar dat dit niet zomaar een hiphopplaat is, maar een gevarieerd palet aan geluiden. Hij wisselt gemakkelijk tussen furieus op rauwe beats en poëtisch en zacht over subtiele jazz samples. Waar hij zijn pijlen ook op richt, Q lijkt op Blue Lips alleen maar in de roos te schieten. (Stef Mul)