DRACONIAN

Op deze zestig minuten durende cd staan acht doommetalnummers. Denk een beetje aan oude My Dying Bride maar dan met meer grunts aangevuld met zang van zangeres Lisa. Hierdoor ontstaat meer afwisseling in de nummers en worden sommige nummers voorzien van een gothicrandje. In veel van deze muziek ligt tegenwoordig meer de nadruk op de synthesizerklanken. Draconian doet het echter op de ouderwetse manier en heeft een prominente rol gegeven aan de zware laag gestemde gitaren aangevuld met mooie melodielijnen waardoor de band ook wel oude Paradise Lost, Anathema en Theatre of Tragedy liefhebbers zou kunnen aanspreken. Niet alleen muzikaal maar ook tekstueel komt duidelijk naar voren dat dit geen plaatje is voor een romantisch diner bij kaarslicht of het zou het laatste diner moeten zijn. In dat opzicht spreekt de prachtig sobere zwart/wit hoes boekdelen: mooi en stemmig, net als de muziek.