TYLA

Als amapiano een koninkrijk was, zou Tyla de prinses zijn. Uit de townships vloog het afgelopen decennium een frisse mix van deep house en lounge met wat verrassende onregelmatigheden uit de jazz over. Pianoritmes, diepe bassen, Afrikaanse percussie en de speelsheid die je voornamelijk kent uit live improvisatie blijken een hit als je ze op een hoop gooit. En Tyla is de grootste hit van allemaal. Water is als een warm kabbelend beekje van waaruit de Zuid-Afrikaanse zangeres zacht zingt, verleidelijk maar voorzichtig als een nimf. Vloeibaar als datzelfde water lopen de nummers in elkaar over, altijd dezelfde luchtige klanken en dat subtiele amapiano ritme aanhoudend. Prachtig zijn haar modulaties in het refrein van On and On, wat alleen maar kracht wordt bijgezet door de spaarzame maar effectief ingezette achtergrondzang. Het is een van de vele voorbeelden dat je, hoewel het ook perfect is voor op de achtergrond, met aandacht voor detail naar Tyla’s gelijknamige debuut kan luisteren. Het enige manco is de korte speelduur; ze heeft simpelweg nog niet heel veel nummers opgenomen. Maar dat Tyla de wereld aan haar voeten heeft, moge duidelijk zijn. (Stef Mul)