MOOR MOTHER

U bent bij deze alvast gewaarschuwd: dit is geen makkelijk behapbare kost. En zo hoort het ook te zijn. Moor Mother, de artiestennaam van Camae Ayewa, houdt zich niet bezig met de franjes, een rooskleurige blik op het leven. Ze drukt de ranzigheid van de globale politiek, systemisch racisme en ongelijkheid in alle uithoeken van het menselijk bestaan uit in een spookachtig amalgaam aan muziekgenres, veelal die uit de Afrikaanse diaspora. Was haar vorige en breed bejubelde plaat Jazz Codes nog wat compacter (lees: nummers met een enigszins duidelijke kop, staart en een volgbare beat), laat Ayewa op The Great Bailout alle structuur los. Haar blk girl blues klinkt duisterder dan ooit en afrofuturisme lijkt plaats te hebben gemaakt voor een afrodystopie. In een klein driekwartier neemt ze je mee langs alle gevolgen van het Britse kolonialisme en doet dat op geheel passende postindustriële wijze. We horen ouderwets bluesgezang over machines en trompetsolo’s over dronegeluiden. Het 10-minuten durende openingsnummer met zang van Lonnie Holley is ontroerend mooi, maar daarna begint het geweld. Nogmaals: dit luister je niet omdat het leuk is, maar omdat het goed en belangrijk is. (Stef Mul)