RIDE

In het lijstje van meest opmerkelijke comebacks van het afgelopen decennium mag naast Slowdive zeker ook die andere invloedrijke shoegazeformatie genoemd worden: Ride, de band rond Mark Gardener en Andy Bell. Inmiddels duurt het tweede leven van de band langer dan het eerste. Nowhere (1990) blijft de grote klassieker, maar net als Slowdive is Ride nu veel succesvoller dan destijds. Interplay is de opvolger van het sterke This Is Not A Safe Place uit 2019. Producer is ditmaal Richie Kennedy, die zijn sporen recentelijk verdiende bij Interpol, Duran Duran en Suede. Wellicht dat deze zevende Ride daarom nog meer flirt met pop dan zijn voorganger. De karakteristieke wall of sound wordt nog steeds af en toe neergezet, maar in andere nummers, zoals de singles Peace Sign en Monaco, wanen we ons in de hoogtijdagen van de Britpop of zelfs in de eighties. Ook dat blijkt de band, die nog steeds op goede voet staat met de tijdgeest, uitstekend te beheersen. Beste plaat van Ride 2.0 derhalve. (Marco van Ravenhorst)

Side A
Peace Sign
Last Frontier
Light in a Quiet Room

Side B
Monaco
I Came to See the Wreck
Stay Free

Side C
Last Night I Went Somewhere to Dream
Sunrise Chaser
Midnight Rider

Side D
Portland Rocks
Essaouira
Yesterday is Just a Song