Hackett, ooit de gitarist van Genesis, heeft inmiddels een lange en zeer veelzijdige carrière opgebouwd. Dit is maar liefst zijn dertigste soloalbum, waarop de 74-jarige Hackett laat horen dat hij nog steeds bij de top hoort en nog steeds probeert zichzelf en zijn fans uit te dagen met een niet aflatende vernieuwingsdrang. Op dit album hanteert Steve een zeer breed muzikaal palet, waarin talrijke muziekstijlen naadloos in elkaar overgaan. Het ene moment hoor je een jaren ’50 jazz ballad, het volgende moment een stukje heavy metal met een gierende gitaar. Bij zo’n concept dreigt het gevaar dat je een soort muzikale hutspot krijgt, die je snel afzet. Maar dat is hier zeker niet het geval. Ook al is dit misschien wel het meest eclectische album uit ’s mans carrière, Hackett smeedt alles prachtig tot één geheel, waarbij het ene stuk naadloos overgaat in het andere. Het maakt dat je dit conceptalbum ademloos in één keer afluistert. (Jos van den Berg)
