JOHAN

Bestaat er een Nederlandse band die de roerloze tijd zo goed weet te vangen als Johan? Bijna zes jaar na de laatste worp komt de groep van Jacco de Greeuw nu, in hartje winter, met The Great Vacation op de proppen. Je kunt het een tweede comeback noemen. Een album dat handelt over landerigheid en nostalgie naar een jeugd waarin stilstand nog niet de negatieve connotatie had van lethargie en tijdverspilling, maar slechts wees op eindeloze dagen zonder ook maar het kleinste wolkje aan de lucht – complimenten voor de prachtige hoes, trouwens. Hold The Line, A Thought, We Ride; het zijn stuk voor stuk ambachtelijke, prettig onnadrukkelijke songs die in het collectieve onderbewustzijn misschien al wel decennia rondzingen. Songs die weliswaar allerminst vernieuwend zijn, maar des te vertrouwder klinken. De Greeuw schreef zijn liedjes tijdens de coronalockdowns, een periode waarin er veel – en tegelijkertijd zo goed als niets – gebeurde. Die ambiguïteit komt veelvuldig terug in de songteksten. Tijdens het zonnige So It Goes zingt hij over zorgeloze “joy and peace of mind and fun”, om in het titelnummer sinister te verzuchten “It really was a great vacation, now we're going home”. Moeten we bang zijn voor de sleur of het levenslange juist omarmen? The Great Vacation is Johan in vorm; De Greeuw lijkt het patent te bezitten op zachtaardige gitaarpop waarin de existentiële twijfel verborgen zit in een zandkasteel. Zijn beste sinds Pergola! (Max Majorana)