MCRAE, TATE

De danseres die popster werd, ontdekt op een Youtube-filmpje: het is het perfecte moderne American Idol verhaal. Qua streams en vooral tiktok-filmpjes gaat ze dan ook haar tijdsgenoten Billie Eilish en Olivia Rodrigo achterna en ook wat betreft de existentiële ängst thematiek zijn er veel parallelen. Foute vriendjes, onbegrepen gevoelens en ander hartzeer. Op haar debuut grossierde titels als Don’t Come Back, Hate Myself en Feel Like Shit, wat op ieder tienerzolderkamertje over de hele wereld natuurlijk wel resoneert. Maar net zoals ze letterlijk het roze kauwgomballen pakje op de hoes van haar debuutplaat heeft ingeruild voor een zwart hemd en ijshockey scheenbeschermers, schudt McRae die sad-girl problematiek op haar tweede album van zich af. Het is allemaal een stuk stoerder en minder weeïg. Ze heeft (nog) niet haar unieke quirky geluid gevonden, die een Eilish en Rodrigo bijvoorbeeld wel duidelijk hebben, maar het is een enorme stap voorwaarts. Een album waar de ouders van die tieners stiekem ook wel iets in gaan kunnen vinden. (Stef Mul)