Recensie
Postpunk is alomtegenwoordig, maar de ene band is de andere niet. Er is goed nieuws voor puriteinen, want Omni is terug. Waar voorganger Networker (uit 2019 alweer) nogal zwalkte en soms ronduit ongeïnspireerd klonk, daar is het drietal op hun vierde album Souvenir weer op haar best; een stortvloed aan hooks, staccato ritmes en postpunkschwüng. Dat de band uit Atlanta de mosterd haalt bij bands als Television, Wire en Gang Of Four is onmiskenbaar. Het is echter volledig hun eigen verdienste dat ze dit klassieke geluid geloofwaardig de 21e eeuw in teleporteren. Bassist Philip Frobos zingt niet meer zo droog, drummer Chris Yonke , inmiddels volwaardig lid, voegt een flink shot adrenaline toe, waardoor stille kracht Frankie Boyles (voorheen Deerhunter en Lotus Plaza) zich volledig kan richten op datgene waar hij zo goed in is – dat wil zeggen, de een na de andere sexy gitaarlick op de luisteraar afvuren. Zo gejaagd als de band op de single International Waters klinkt, klonken ze niet eerder. (Max Majorana)
Tracks
Disc 1
1. Exacto
2. Plastic Pyramid
3. Common Mistakes
4. Intl Waters
5. Double Negative
6. Pg
7. Granite Kiss
8. Verdict
9. F1
10. To Be Rude
11. Compliment