The Bloodline claimt dat Where Lost Souls Dwell niet weer een gewone Gothic metal cd is. Poeh, poeh en oppassen dus, want is er ooit een band geweest die een gewone cd wilde maken? Natuurlijk druipt de melancholie er in dikke druppels vanaf en worden gemartelde zielen en hun onbeantwoorde liefdes in de schemering bezongen door een hoge vrouwenstem en een mannelijke brulstem. Maar deze tweede Bloodline cd sleurt je na enkele luisterbeurten redelijk resoluut de duistere diepte in en ontvouwt in het schijnsel van stemmig kaarslicht een waarlijk prachtige My Dying Bride-achtige setting. Uiteindelijk toch een cd die best gehoord mag worden.