De in 2008 overleden Pink Floyd toetsenist Richard Wright begon na de release van het Pink Floyd album Animals in 1977 aan de opnames van zijn eerste soloalbum. Wet Dream verscheen in 1978 en deed, net als het eerste soloalbum van Pink Floyd gitarist David Gilmour, verassend weinig. Roger Waters werkte op dat moment aan het nieuwe Pink Floyd geluid, dat vorm zou krijgen op The Wall, maar op Wet Dream hoor je nog het Pink Floyd van halverwege de jaren 70. Wet Dream klinkt als Pink Floyd met een wat dominantere toetsenist en een andere zanger, maar het album is veel beter dan de critici ons in 1978 deden vermoeden. Het is deels de verdienste van topmuzikanten als saxofonist Mel Collins en gitarist Snowy White, maar Richard Wright verdient de meeste credits voor een serie songs die met een beetje meer geluk waren uitgegroeid tot Pink Floyd klassiekers. Het is allemaal te horen op de prachtig klinkende reissue met een nieuwe mix van niemand minder dan Steven Wilson.
