Is niet alle muziek wereldmuziek? Die vraag stelt Jon Batiste op zijn nieuwe album, dat zich laat luisteren als een radioprogramma, gepresenteerd door Batiste’s alter ego, Billy Bob Bo Bob, de reizende DJ. Billy Bob neemt ons mee op reis, met muziek uit alle delen van de wereld, die hier samensmelt met pakkende popsongs. Batiste doet een geslaagde poging het oubollige label ‘wereldmuziek’ van heel veel fantastische muziek af te peuteren, door ons er op een frisse manier naar te laten luisteren. De muziek zelf is zo mogelijk nog gevarieerder dan op We Are, Jon’s vorige plaat, en houdt je dan ook probleemloos een uur lang in de ban. Het album bevat samenwerkingen met een reeks talenten, zoals Lil Wayne, Lana Del Rey en Kenny G, Maar ook artiesten uit andere windstreken, zoals Frankrijk, Spanje, Columbia, Zuid Korea, etc. Een sleutelnummer is ‘Movement 18’. Het begint met Batiste die plechtig het Onze Vader opzegt, gevolgd door archiefaudioclips van Jons muziekhelden, eindigend met een veelzeggende uitspraak van Duke Ellington: “Nee, dit is geen piano. Dit is dromen.” Een droom, dat is dit album zeker. Maar het is de realiteit van Jon Batiste, de manier waarop hij de wereld ziet, de manier waarop hij leeft.