SIGUR ROS

Je hoeft er niet van te houden, de oeverloze droommuziek van Sigur Rós, maar je kan niet anders dan er diepe bewondering voor opbrengen. De loepzuivere documentaire-muziek ontroert en voert je mee naar werelden waarvan je het bestaan niet wist. En ja, het is ook muziek die wanhoop en neerslachtigheid oproept. Atta, het achtste en eerste studioalbum sinds tien jaar, neemt een bijzondere plaats in het oeuvre van de IJslandse postrockband in, want zonder drummer maar mét de muzikale omlijsting van het London Contemporary Orchestra. Dat pakt prachtig uit; de onnavolgbare kopstem en taalloze vocalen van zanger Jónsi past op de klassieke omlijsting als een sleutel op een slot. Aan de andere kant, met de afwezigheid van percussie en zo goed als ook gitaargeweld, is van postrock nauwelijks meer sprake – het album beweegt zich eerder in het genre van de minimal music, of ambient zo je wilt. Atta heeft geen oempf, maar is pure magie.