HERSH, KRISTIN

De muziek, en vooral de stem, van Kristin Hersh, daar moet je van houden. Als dat niet meteen gebeurt, kun je er natuurlijk ook aan wennen. In mijn geval hielp haar EP Strings (1994) mij over de brug. Fraai geïnstrumenteerd, prachtig klinkend (vier violen, één cello, akoestische bas én Hersh zelf): het was helemaal af en de remakes van A Loon, Me and My Charms etc. waren gewoon helemaal nieuwe nummers. Luisterend naar Dandelion, de single van haar nieuwe (12e) album Clear Pond, kreeg ik hetzelfde gevoel. Wat een geluidspracht, dankzij o.a. de strijkers en de mellotron. Ambient geluidjes, bijv. van vogeltjes, dragen bij aan het beeldende karakter van de muziek op Clear Pond Road. En wat een subtiliteit, van een artiest die óók woest, rauw, vlijmscherp en keihard uit kan pakken. Gespleten muzikale persoonlijkheid? Wat mij betreft niet, want de ultieme uitersten versterken elkaar en maken de muzikale cirkel van Hersh prachtig rond.