Met prachtige concertzalen, een gigantisch festival en bruisende conservatoria, is er elk jaar voor jazzliefhebbers en -critici genoeg te beleven in ons kikkerlandje. Hoewel de hedendaagse Nederlandse jazzscene met een aantal avontuurlijke artiesten gevoelsmatig ook in de lift zit, moeten we toch vaak een antwoord verschuldigd blijven op de vraag naar artiesten uit de hoogtijdagen van Blue Note, cool jazz en bebop. Tuurlijk waren daar Hans Dulfer, Han Bennink en Misha Mengelberg, maar de Nederlandse jazzverhalen gaan voornamelijk over Chet Bakers onfortuinlijke dood en Eric Dolphy’s ‘last date’. Wat was er dan daarvoor, ten tijde van naoorlogse bevrijdingsvreugde en een globale drang naar vooruitgang? Een tijd van tegendraadse jongeren lijnrecht tegenover het conservatieve culturele establishment. Hip Holland Hip geeft antwoord op die vraag… Holland never sounded this hip before! (Stef Mul)
