RANCID

Zes jaar na de laatste plaat en dertig na de eerste komen de punkrockers van Rancid met hun tiende album. Tomorrow Never Comes duurt net geen half uur, maar telt wel liefst 16 (!) liedjes die een herboren Rancid laten horen. Vanaf het furieuze titelnummer waarmee de plaat opent denderen oudgedienden Tim Armstrong, Lars Frederiksen en Matt Freeman, aangevuld met de iets minder oudgediende Branden Steineckert (drummer sinds 2006) over de luisteraar heen met een ijzersterke en afwisselende selectie van ouderwets geïnspireerd klinkende punksongs, die net als de meeste albums van de band werden geproduceerd door vriend en collega Brett Gurewitz. Er gebeurt genoeg in de wereld om je druk over te maken en dat doet Rancid. “Beware who’s around you hiding in plain sight…It may be the Devil in disguise”, zingen de heren in een van de prijsnummers. De dwingende bas van Freeman, de snelle gitaarriffs en de gepassioneerde vocalen klinken als vanouds, en hoewel Rancid geen nieuwe wegen in slaat is dit zonder twijfel hun beste album in twintig jaar.