Multi-instrumentalist Steven Wilson is waarschijnlijk de productiefste muzikant van deze tijd. Hij heeft tientallen albums met Porcupine Tree, No-Man, Blackfield en solo op zijn naam; daarnaast een stapel remixes – van ABC tot Black Sabbath – en hij is thuis in progrock, metal, pop, psychedelica, ambient en electronica. Twee jaar terug verraste hij vriend en vijand met het poppy, electronische The Future Bites, dus waren we reuze benieuwd hoe zijn zevende solo-album zou worden. Op The Harmony Codex lijken alle genres die Wilson ooit heeft verkend bij elkaar te komen in één lange, filmische trip. Naast percussieve electronica (Inclination, Beautiful Scarecrow) horen we fraaie popsongs (What Life Brings, Time Is Running Out en het door Ninet Tayeb gezongen Rock Bottom), het heavy proggy Impossible Tightrope, uitgesponnen ambient (het titelnummer) en tot slot het magistrale Staircase. Maar, individuele nummers noemen doet niet helemaal recht aan de kracht van deze plaat, die zich – volgens Wilson, want zo luisterde hij vroeger zelf graag – het beste als één geheel in het donker laat beluisteren. Wat verder opvalt is de geweldige productie, daar heeft hij zich – nog meer dan anders – druk over gemaakt. Het is te vroeg om het zijn meesterwerk te noemen. Daarvoor heeft Steven Wilson te veel pijlen op zijn boog – en heeft hij ons wel vaker verrast. Maar in de buurt komen doet het wel.
