SPARKS

Meer dan 50 jaar na hun debuut en 26 albums verder weet Sparks nog relevante albums te maken. The Girl is Crying in her Latte is het zoveelste briljante album van de broers Mael en bevat alle bekende Sparks-elementen. De karakteristieke stem van Russell en de intelligente en vaak humoristische teksten van Ron. Qua stijlen schiet het album alle kanten op. Begint het album nog met elektronische songs,: Nothing Is As Good As They Say It Is had op Kimono My House kunnen staan En Take Me For A Ride is orkestraal. Bij Sparks voelt een veelheid aan stijlen nooit als een allegaartje want het blijven onmiskenbaar Sparkssongs. Gelukkig hoeft de titel van het laatste nummer, Gee, That Was Fun niet als een coda van de band gezien te worden. De heren Mael zitten nog vol met plannen. Een opluchting want ook dit Sparks-album smaakt naar meer.