VERMOT, THIBAUT & ALEX W. INKER

Op de muziek van Green Day skate Michael over de stoepen van het slapende mijnstadje Red Mountains, Colorado. Uitzoomend van zijn skateboard belanden we in een verwaarloosde, vieze en verlaten omgeving. Een plek waar volwassenen verslaafd, getraumatiseerd en bedreigend zijn, op zoek naar iets van een toekomst. In deze door God verlaten plaats vinden vier tieners elkaar en we volgen hun dagelijkse beslommeringen.

Als in de beste tradities van de high school comedy ontsnappen ze aan pestkoppen, kruipen door hekken en ontdekken daar verboden plaatsen. Tot zover het rauwe, maar luchtige eerste deel van Colorado Train, de op de roman van Thibault Vermot gebaseerde stripbewerking door Alex W. Inker. Het verhaal is voorzien van een passende soundtrack, die zijn oorsprong vindt in de skatersscene. Ieder (kort) hoofdstuk wordt voorafgegaan door een liedje, samengevoegd in een lekkere playlist. Van de luchtige gitaren van Weezer tot het hardere beukwerk van Metallica en Deftones: lezen met de liedjes op de achtergrond biedt precies de juiste stemming en begeleiding. Ze zijn perfect geselecteerd als ondersteuning van de grimmige wereld waarin de hoofdpersonen zich begeven. Want grimmig is die zeker.

Na de uitgebreide introductie komt het verhaal op gang en slaat de sfeer om. Er verdwijnen kinderen in het stadje en er worden lichaamsdelen gevonden. De groep vrienden gaat op onderzoek en in een mum van tijd verandert het genre van ‘highschool’ naar thriller naar horror. Inker schroomt niet om de gruwel in detail in beeld te brengen.

Doordat alle ellende en spanning getekend wordt vanuit het perspectief van de tieners, wordt de spanning optimaal opgebouwd. Dit pure en nostalgische gevoel doet nog het meeste denken aan Strangers Things, maar dan zonder het bovennatuurlijke element. Het tempo wordt opgevoerd en zo wordt Colorado Train een onweerstaanbaar spannende pageturner met een sublieme ontknoping.

Concerto Books heeft een waar feest gemaakt van de uitgave. De zwart-wit tekeningen krijgen een schitterend podium op groot, dik papier en een stijlvolle kaft. Doordat deze bewerking van Alex W. Inker in de jaren ’90 speelt, in tegenstelling tot het origineel uit de jaren ’50, heeft het een fijne zweem van herkenning. Met steeds zwaarder aangezette en donkerdere tekeningen volgt hij nauwgezet de stemming van het boek. Zelfs het weer slaat gaandeweg om, naarmate we dichter bij de ontknoping komen.

Het is knap hoe de rode draad van het hoofdthema strak wordt vastgehouden, terwijl zich in de zijlijn van alles afspeelt. Het boek zit barstensvol zware thema’s: ongebreideld racisme, fysiek en emotioneel misbruik, oorlogstrauma’s. Waar de tieners zich in een op het eerste oog luchtig avontuur storten, is er in de echte wereld weinig goeds te vinden. In feite zijn alle volwassenen gevaarlijk en te mijden. Wanneer er een nog groter roofdier ten tonele verschijnt, wordt de vriendengroep afhankelijk van de hulp van diezelfde volwassenen. En ondertussen spelen The Smashing Pumpkins het nummer The world is a vampire. Zo levert Colorado Train een verslavende mix van beeld, muziek, nostalgie, luchtigheid en gruwel. (9eKunst.nl)