De blue-eyed soul van Paul Janeway staat al jaren als een huis, waarbij zijn soulvolle stem, die ergens tussen Otis Redding en de jonge Joe Cocker lekker tegen de vette blazerssectie hangt. Voor dit album schreef hij een aantal teksten voor zijn op dat moment ongeboren dochter, waarbij hij haar probeert te voorzien van een glimlach op het gezicht en hoop in haar hart. Of dat gelukt is zal de tijd leren, bij de gemiddelde luisteraar zal dit moeiteloos gelukt zijn.
