JONES, DAISY & THE SIX

De tv serie rondom Daisy Jones And The Six was, zeker in de VS, zo’n succes dat het album waarom de serie draait wel uitgebracht moest worden. In het kort: het verhaal draait om de fictionele band Daisy Jones And The Six, zeer losjes, en zeker niet pretenderend historisch accuraat te zijn, gebaseerd op het verhaal van Stevie Nicks in Fleetwood Mac, waarbij vooral de interne verhoudingen en de explosieve situaties die daaruit voorkomen een hoofdrol spelen. De muziek komt grotendeels van Blake Mills, ooit oprichter van een vroege incarnatie van Dawes, en daarna vooral sessiemuzikant op onder andere Bob Dylan’s laatste album. Ook heeft hij veel naar Tusk geluisterd, getuige de uitstekende jaren zeventig sound die hij hier etaleert. Echo’s van Dreams en The Chain klinken door in met name de vocalen en de wisselwerking tussen akoestische en elektrische gitaren. Van de hoofdrolspelers hebben Sam Claflin en Riley Keough daadwerkelijk de zangpartijen gedaan, wat bij de eerste verrassend is, zeker voor degene die hem kennen van zijn Peaky Blinders rol als fascistenleider Oswald Mosley, en bij de tweede iets minder, aangezien zij de kleindochter is van de koning zelf, Elvis Presley. Wat overigens inderdaad betekent dat zij recent haar moeder verloor. Een uitstekende genre plaat, die het niveau van pastiche ontstijgt, en, ware hij daadwerkelijk in de jaren zeventig uitgekomen, een prachtig tijdsdocument was geweest.