VREEMDE KOSTGANGERS

“Om alles af te krijgen wil ik een eeuw of twee”, zingt Henny Vrienten in Tijd Tekort. Helaas was hem niet eens meer een paar jaar gegund. Toen hij vorig jaar in april overleed was al duidelijk dat de tijd er voor de Vreemde Kostgangers opzat, vanwege ALS-diagnose van George Kooymans. Het trio, met naast Vrienten en Kooymans natuurlijk ook Boudewijn de Groot, maakte in 2017 twee hele mooie albums, gevolgd door talloze optredens langs volle zalen. Er zat muziek in de Vreemde Kostgangers, maar door corona kwam ook dit bijzondere verband tot stilstand. Wel bleef het drietal liedjes opnemen. Met de release van Mist wordt gehoor gegeven aan Vrienten's uitdrukkelijke wens om dit materiaal nog als album uit te brengen. Terecht, want Mist in alle opzichten een geslaagd slotstuk. Opnieuw tekende elk afzonderlijk lid voor een aantal liedjes, daarbij ondersteund door de andere twee. In diverse nummers wordt achterom gekeken, weemoedig, maar zonder spijt. In andere liedjes is juist ruimte voor opgewektheid, zoals Kooyman's ode aan zijn 88 gitaren (Fender Strat) en de Doe Maar-achtige afsluiter Zeg Me. Een van de mooiste en meest aangrijpende nummers is het mede door De Groot geschreven en ook op diens Windveren te vinden, maar hier gezongen door Kooymans Hoe Meer Ik Dichterbij Kom. Ook heel mooi is Het Einde Van Misschien met daarin de wrange regel “We zijn te oud om jong te sterven, maar te jong om dood te gaan.” Maar eigenlijk telt op meerdere manier meeslepende Mist alleen maar mooie momenten. Veel beter hadden de Vreemde Kostgangers niet kunnen eindigen.