Het is de laatste jaren hard gegaan met deze band. Het veelvuldig toeren en platen uitbrengen heeft de band een grote fanschare opgeleverd. Ook hebben de shows met viking schepen en vechtende strijders deze vikingen flink in de kijker gespeeld. De kunst zit hem bij de muziek van Amon Amarth erin dat ze een flinke dosis melodie brengt, maar ze haar death metal sound trouw blijft. Dat doen wel meer bands natuurlijk, maar Amon Amarth weet de juiste old school snaar te raken. Eenvoudig, maar sfeervol. Daarnaast schuwen deze heren ook niet om nieuwe elementen aan de muziek toe te voegen, zoals koren en blazers. Ook slim zijn de refreinen die, dankzij de gitaarmelodieën, meteen mee zijn te zingen, ook al bedient de band zichzelf alleen van een grunt. Door de vele midtempo’s is de muziek ook vrij gemakkelijk te volgen. Hier schuilt natuurlijk het gevaar dat de verveling na een tijdje toeslaat, maar door de afwisseling in de nummers onderling gebeurt dit niet. In een nummer als Where Is Your God? gaat het tempo bijvoorbeeld even omhoog. Het refereert allemaal aan eind jaren negentig, maar kan prima in de eenentwintigste eeuw.