Stern staat altijd al bekend als een vooruitstrevend gitarist, die zijn ervaring heeft opgedaan bij onder andere Blood, Sweat & Tears en Miles Davis. Met zijn nieuweling gaat hij weer een stuk verder dan met zijn vorige album Voices, getuige de Afrikaanse invloeden die hij nu meer en meer door laat klinken. Mede door zijn altijd bescheiden opstelling krijgen zijn mede-muzikanten alle ruimte om te excelleren waarbij door de inbreng van met name basbeest Richard Bona, vorige maand zelf nog in de Mania, en tenor saxofonist Bob Franceschini de muziek naar een hoger plan getild wordt. Met die laatste wordt er door Stern af en toe lekker ruig gesoleerd, terwijl de Afrikaanse koortjes voor de nodige diepte zorgen. Met deze wereldjazz lijkt Stern zichzelf opnieuw gevonden te hebben en, ondanks de altijd hoge kwaliteit van zijn werk, heeft hij er nu een frisheid aan toegevoegd die dit