BOYGENIUS

In de vijf jaar sinds de weergaloze debuut EP brachten Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker stuk voor stuk prachtige solo albums uit, maar het bleef wachten op een gezamenlijk debuut als boygenius. Direct nadat Phoebe's album Punisher uitkwam in 2020 vroeg ze aan Baker en Dacus "Kunnen we weer een bandje zijn?" Met een volmondig "Ja!" werd het zoeken naar tijd. In tegenstelling tot de EP zijn daardoor de nummers voor een groot deel los van elkaar geschreven. Phoebe's Emily I'm Sorry verhaalt over haar eigen onzekerheden in haar afgelopen relatie. Haar melancholische, kenmerkende sound wordt in de refreintjes bijgestaan door een emotionele samenzang waar haar pijn vol tot uiting komt. Baker's $20 is een perfect voorbeeld van haar rauwe, emotionele stijl van schrijven. Met door elkaar heen lopende zanglijntjes van Dacus, verschillende maatsoorten en een langzame opbouw tot een climax waarbij Phoebe uithaalt en je tot diep in je ziel geraakt wordt: een absoluut hoogtepunt. En dan Dacus. Dacus's True Blue focust op de kwetsbaarheid van de liefde en iemand door en door kennen. Een kwetsbaarheid die op de juiste plek leidt tot een prachtig iets waardoor je altijd trouw aan elkaar blijft. En dat zijn slechts drie van de twaalf liedjes! Woorden schieten tekort om te omschrijven hoeveel indivudeel talent de dames hebben, laat staan als drietal. The Record verdient eind dit jaar de subtitel: of the year.