DIONYSOS NOW!

Een componist die in de obscuriteit verblijft, wiens werk amper heeft overleefd, maar wel een sleutelfiguur. Die positie heeft Adriaen Willaert vooral te danken aan de tijd waarin hij leefde, op het scharnierpunt van strikte kerkmuziek en renaissance. In zijn Johannes, gecomponeerd rond 1545, geen solo's. De rollen worden door meerdere zangers voor hun rekening genomen, maar niet meer unisono. Op die manier wordt het minder saai, en dat was precies wat de kerkvernieuwers destijds na het concilie van Trente voor ogen stond. Het levert een bijna spookachtige sereniteit op, die haaks staat op de bekende inhoud, en dat geldt ook voor de drie motetten voor Pasen die we er gratis bij krijgen. Vernieuwende polyfonie in een homogeen ritmisch jasje. Waarschijnlijk is de passie nooit meer uitgevoerd sinds zijn ontstaan, mooi dat het stof er nu is afgeblazen.