KATATONIA

Onder de kenners al meer dan drie decennia geliefd, maar volkomen onterecht heeft het Zweedse Katatonia nooit een groter publiek gevonden. Na op voorganger City Burials iets meer met hun eigen geluid te expirimenteren is de typische Katatonia sound volledig terug. De bekende gloom en doom, de pakkende riffs en natuurlijk de kenmerkende, melancholieke stem van Jonas Renske. Met een vettere productie van de ritmesectie dan ooit tevoren, veel progressieve elementen en bomvol subtiele synth laagjes wordt er een duistere, druilerige sfeer neergezet die perfect wordt gevangen in de albumhoes. Impermanence is het mooiste voorbeeld hiervan. Met een smaakvolle riff komt er laag na laag bij, breekt het af naar een middenstuk waar een prachtig synthesizer loopje smaakvol overgaat in een melodieuze gitaarsolo en tot een climax komt waar je volledig in melancholie wordt ondergedompeld. Doe jezelf een plezier en luister deze plaat van begin tot eind, een los nummer is niet voldoende om Sky Void Of Stars echt te kunnen omarmen.