Recensie
Het is bijna niet te bevatten hoe hoog en constant de kwaliteit van MICH is. Echt álle nummers zijn goed. En dat al drie platen lang! Piet Parra (Le Le), Sofie Winterson, Bastiaan Bosma (Aux Raus, Ploegendienst), Rimer London (Le Le, Lamellen en vele andere projecten) en Mick Johan vormen samen dit studioproject. De stijl is te omschrijven als een up-tempo combinatie van postpunk, shoegaze en new wave. Donkere bassen worden moeiteloos gecombineerd met zonnige gitaarlijnen, zwierige 80s synths en de fluisterzang van Bosma. Ook Winterson neemt regelmatig de vocalen voor haar rekening, op Nuts zelfs nog meer dan op de vorige twee platen. Daarbij zijn de nummers nog eens supercompact. Ze duren gemiddeld twee minuten. ‘Vrolijk makende gitaarmelodieën verpakt in deprimerende liedjes’, zo omschrijven ze het zelf. Het kost inderdaad moeite de muziek van de Amsterdammers niet als vrolijk te bestempelen, ware het niet dat de teksten als vanouds gaan over de gigantische hoeveelheid leegte in onze levens. Ik zie een hoge notering in de eindlijst van 2022 aankomen. (Danny Vinkes)
Tracks
Disc 1
1. A Hassle
2. Back To Bed
3. The Shelf
4. Alexandra
5. Relapsed
6. Water
7. Nuts
8. Traydips
9. The Bad Smell
10. She Is Out
11. Step Aside
12. Delivery Soon