Waar luister ik naar? Waar luister ik naar? Het is de vraag die ik me de afgelopen tijd heel vaak gesteld heb. Heus, ik weet het écht wel. Ik luister naar Revolver. Een Beatles-album dat toch zeker al zo’n dertig jaar deel uit maakt van mijn persoonlijke muzikale geheugen. Ik heb die plaat ontelbaar vaak geluisterd en ben ook heel vaak opnieuw verrast over de kwaliteit van de nummers. Die informatie wis je dus niet zo gemakkelijk op je harde schijf. Sterker: die (op één seconde na) 35 minuten uit 1966 leken voor altijd bij me te blijven. En daar ben ik natuurlijk niet uniek in. Dat geldt voor hele volksstammen Beatlesliefhebbers.
Maar dan word je ineens geconfronteerd met de 2022-mix van dit album. Die maakt dat het muzikale geheugen compleet op de kop staat. Feitelijk kun je weer opnieuw beginnen met het verliefd worden op dit album.
Natuurlijk: Revolver werd door velen al gezien als één van de beste Beatles-albums. Maar het moet gezegd: deze 2022-mix van producer Giles Martin en engineer Sam Okell voegt een fenomenale muziekplus toe.
Soms is het bijna zinloos om over muziek te schrijven. Dan kun je dat veel beter écht ervaren. Ondergaan. Voelen. In je hart. Bij Revolver 2022 is dat het geval. Dat zit hem soms in een klein fragment. In een milliseconde. Het fluweelzacht gezongen woordje ‘sleeeeping…’ in I’m Only Sleeping bijvoorbeeld. Of die bekkenregens in Taxman. Of McCartney die bijna naast je lijkt te zitten als hij zijn Eleanor Rigby-woorden gedragen voordraagt. Of de kletterende Indiase tabla in Love To You. Het zijn stuk voor stuk pareltjes voor het gehoor.
Neem Here, There And Everywhere als ander voorbeeld. Voor mij persoonlijk is dat al jaren het allermooiste Beatlesnummer. Dat kan dus niet beter, zou je zeggen. Maar in deze 2022-mix komt de koorzang zo hard binnen dat tranen alras over de wangen lopen.
En dat is nog lang niet alles natuurlijk. Ik doe een willekeurige graai uit al het moois dat nog rijker dan voorheen uit de boxen vloeit. Neem die uiterst verfijnde akoestische gitaar van Yellow Submarine. En luister eens naar die breed uitgesmeerde lage pianonoten in Good Day Sunshine. Of de vlijmscherpe Harrison-partij in And Your Bird Can Sing en de hemelse hoornpartij van gastmuzikant Alan Civil in For No One. De buitelende gitaarnoten die overheerlijk vermengen met het harmonium in Doctor Robert. De klaterende handclaps in I Want To Tell You. De fenomenale slaggitaar van Lennon in She Said She Said. De rauwe McCartneyschreeuw in Got To Get You Into My Life. De dwingende basnoten over de repeterende Ringoriff in de hallucinerende dronecompositie Tomorrow Never Knows. Er is zoveel moois te ontdekken. Het. Houdt. Niet. Op.
Het album Revolver ontkende in 1966 een terechte muzikale revolutie. Natuurlijk is er in 2009 al eens een behoorlijke remix geweest. Maar anno 2022 is er zonder overdrijven een onbetwiste tweede Revolver-revolutie bij gekomen. Stel je er voor open en deze mix zit voor minimaal 56 jaar in je hart.
