COLTRANE, JOHN

Net als Miles Davis en anderen heeft John Coltrane (1926-1967) de bakens verzet in de jazz. Dat zijn album Blue Train, dat toe is aan zijn 65ste verjaardag, opnieuw wordt uitgegeven op vinyl en cd, aangevuld met alternatieve versies van de verschillende nummers, is een goede zaak en van groot belang voor de muziekhistorie. In Coltrane’s discografie is Blue Train een bijzondere plaat. Niet eens zozeer omdat de kwalitatief hoogstaande muziek die erop staat nu zo baanbrekend is. Niet zoals wél het geval was met Kind Of Blue van Miles Davis uit 1959, waaraan Coltrane trouwens een belangrijke bijdrage leverde. Het bijzondere eraan is dat het de eerste keer was dat de tenorsaxofonist zelf zijn ‘sidemen’ mocht uitkiezen. Ook zou Blue Train het enige album blijven dat op Coltrane’s naam staat dat door Blue Note is uitgegeven. Dat gebeurde op basis van een mondelinge toezegging aan producer Alfred Lion, die voor een glashelder, weelderig geluid zorg droeg. Het was de bedoeling om Coltrane contractueel vast te leggen maar dat is nooit gebeurd. Coltrane heeft Blue Train zijn favoriete album genoemd. Dat had behalve met het resultaat ook met de totstandkoming te maken. Je kunt anno 2022 nog altijd horen en ook aan de hoes zien dat er veel zorg aan is besteed. Coltrane schittert maar geeft ook trompettist Lee Morgan en trombonist Curtis Fuller veel ruimte. Blue Train is geen plaat van de Coltrane Band maar hij vervult wel duidelijk de hoofdrol. Al was het maar omdat vier van de vijf stukken van zijn hand zijn. De bescheiden Coltrane trad met Blue Train met grote stappen uit de schaduw van Miles Davis en Thelonious Monk die hij zelf als leermeesters beschouwde. Deze jubileumuitgave kan daarom zeker dienen als instapplaat voor de beginnende Coltrane-verkenner. Maar ook als geheugenopfrisser. Opdat wij nooit vergeten hoe reusachtig goed hij was.