HARPER, BEN

Veelvuldig gelauwerd en in totaal zo’n 20 platen op zijn naam. Maar de laatste jaren staat hij niet bij iedereen meer zo scherp op het netvlies. Dat heeft vermoedelijk meer te maken met een zekere gewenning dan met kwaliteitsverlies. Want Ben Harper verzaakt nooit.
Ook niet op Bloodline Mainenance dat slechts een speelduur van iets meer dan een half uur kent maar dat de luisteraar wel elke seconde bij de les houdt. Dat komt door de enorme gedrevenheid waarmee Ben Harper deze plaat heeft gemaakt. Hij bespeelt zelf de meeste instrumenten en hij zingt alsof het zijn eerste plaat is, gaat in zijn teksten regelrecht op zware thema’s af en bedient zich van tal van stijlen: soul, blues hiphop, funk en rock, hij trekt een blik blazers open, maakt van zijn eigen stem een a capella koortje en laat ook horen dat hij slide gitaarspelen nog altijd tot in de puntjes beheerst. Ben Harper toont zich dus een heel druk baasje met een enorme bewijsdrift op Bloodline Maintenance dat qua sfeer en toonzetting regelmatig doet denken aan What’s Goin’On van Marvin Gaye. Nog meer aanbevelingen zijn niet nodig toch?