Recensie
De gitaren grommen en gieren, de drums ratelen en knallen. De bas pompt en ronkt. De eerste zinnen worden ietwat lief opgezegd door die welbekende stem. ‘You know, I know that you don't really hate me. But I suppose that I probably irritate you…’ Iets daarna volgt een allesverzengend schreeuwrefrein. ‘Don’t. Waste. Your. Time. On. Me.’ En nog een keer, maar dan wat harder: ‘Don’t. Waste. Your. Time. On. Me!’ Typisch Pixies. Maar heel eerlijk? Ook weer niet. De opener van het achtste album Doggerel (getiteld Nomatterday) mag door verschillende songstructuren en tempoversnelling zonder overdrijven tot het meest veelzijdige Pixiesnummer ooit gedoopt worden. Veel energie, veel power, veel tekstuele gekkigheid (‘I said, hey-hey-hey-hey, don’t piss in the fountain!’). En bovenal enorm verslavend. Luister een keer of vier naar dit nummer en het zal zeer waarschijnlijk met stip binnenkomen in jouw eigen Favoriete Top 10 Pixiessongs.
Ook de rest van Doggerel houdt een dergelijk hoog compositorisch niveau vast. Daar waar het bij de drie post-reüniealbums (Indie Cindy, Head Carrier, Beneath The Eyrie) qua niveau her en der nog wel eens ietsje wilde inzakken, zorgt dit frisse, diverse twaalftal nergens voor verveling.
De Joey Santiagogitaren galmen als nooit tevoren. De gitarist schreef het ingenieuze en heen en weer stuiterende Dregs Of Wine en leverde de tekst voor het titelnummer. Songwriter/gitarist Black Francis is goed bij stem en gromt en schreeuwt af en toe nog als dat welbekende magere speenvarken. Paz Lenchantin bast er duchtig op los en verzorgt met simpele ‘lalaatjes’ en treffend dubbelende zinnen verrukkelijke koortjes. En David Lovering drumt brutaler en energieker dan ooit.
De belangrijkste conclusie? Er wordt dit keer wel een heel breed en divers Pixiesspectrum door deze begeesterde band aangeboord. Leg de rocksingle There’s A Moon On naast nummers zoals het poppy Haunted House, het punky You're Such A Sadducee en het folky Pagan Man en de terechte slotsom is: de creativiteit druipt er vanaf bij dit achtste Pixiesalbum. Verplichte kost dus.
Ook de rest van Doggerel houdt een dergelijk hoog compositorisch niveau vast. Daar waar het bij de drie post-reüniealbums (Indie Cindy, Head Carrier, Beneath The Eyrie) qua niveau her en der nog wel eens ietsje wilde inzakken, zorgt dit frisse, diverse twaalftal nergens voor verveling.
De Joey Santiagogitaren galmen als nooit tevoren. De gitarist schreef het ingenieuze en heen en weer stuiterende Dregs Of Wine en leverde de tekst voor het titelnummer. Songwriter/gitarist Black Francis is goed bij stem en gromt en schreeuwt af en toe nog als dat welbekende magere speenvarken. Paz Lenchantin bast er duchtig op los en verzorgt met simpele ‘lalaatjes’ en treffend dubbelende zinnen verrukkelijke koortjes. En David Lovering drumt brutaler en energieker dan ooit.
De belangrijkste conclusie? Er wordt dit keer wel een heel breed en divers Pixiesspectrum door deze begeesterde band aangeboord. Leg de rocksingle There’s A Moon On naast nummers zoals het poppy Haunted House, het punky You're Such A Sadducee en het folky Pagan Man en de terechte slotsom is: de creativiteit druipt er vanaf bij dit achtste Pixiesalbum. Verplichte kost dus.
Tracks
Disc 1
1. Nomatterday
2. Vault Of Heaven
3. Dregs Of The Wine
4. Haunted House
5. Get Simulated
6. The Lord Has Come Back Today
7. Thunder And Lightning
8. There's A Moon On
9. Pagan Man
10. Who's More Sorry Now?
11. You're Such A Sadducee
12. Doggerel
