Het dertigste soloalbum van de grootmeester in bluesrock Walter Trout verrast door de afwisseling van hard en soft, maar vooral de afwisseling in thema’s die Walter bij de kop pakt. Het leven op de rit of het leven als één grote reis, Walter zingt er dan weer ingetogen dan weer powerfull het zijne over. Walter kijkt regelmatig terug naar zijn niet altijd gelukkige jeugd met een stiefvader die door ptss niet stabiel was in zijn zorg voor Walter, dusdanig dat Trout fantaseerde over de trein die ’s avonds vertrok van het nabijgelegen station. Dat Walter maar wat graag hiermee vertrokken zou zijn hoor je in Ride. De angsten komen in Ghosts schrijnend naar voren. Ook moeder (Hey Mama) en Trouts echtgenote (maar dan positief)krijgen een eigen track op dit fraaie album waar ook ruimte is voor lucht en beschouwing en de toekomst. Eric Corné, producer sinds jaar en dag, heeft Walter naar een topprestatie weten te prikkelen. Een niet te missen Ride.